De derde wtk en de olieman hadden al een reisje samen op de Lindekerk gemaakt. Deze reis liepen ze echter samen wacht. Op de langere trajecten, als de 3 cilinders van de triple expansie de ontwikkelde 2500 pk op de schroef overbrachten, stonden ze samen onder het luchtkokertje bij de lessenaar "gezellig" regelmatig een praatje te maken. Zo kwam de derde er achter dat de olieman in Rotterdam in een wat armzalige buurt samen met zijn moeder in een klein huurhuisje woonde. Van de gage wat de olieman verdiende moesten ze beiden rond zien te komen. Het was dan ook niet zo verwonderlijk dat er in dat huisje geen koelkast aanwezig was. Dit horende maakte bij de derde de van zijn voorvaderen, die nog voor de VOC hadden gevaren, geërfde handelsgeest los. Hij had n.l voor 20 gulden voor zijn ouders een tweede hands absorptiekoelkast (een koelkast zonder compressor) gekocht en eerlijk gezegd ze waren er niet tevreden over, De koeling liet toch wel wat te wensen over. Eigelijk moest er maar een betere komen.
Hier zag de derde mogelijkheden. Nadat de derde alle voordelen (nadelen waren er niet) opgenoemd had, dacht de olieman dat hij voor een toch wel spotprijsje van 25 gulden een fantastische koelkast kon kopen. De koop werd gesloten onder voorwaarde dat de derde de koelkast aan huis zou afleveren. De VOC radertjes begonnen bij de derde meteen te werken, want hij zag zijn winst door de reis naar Rotterdam geheel verloren gaan. Maar omdat de koelkast thuis toch in de weg stond moest de koop maar door gaan.
Na de reis werd een dag afgesproken waarop de derde de koelkast zou brengen en dan meteen kon uitleggen hoe de koelkast werkte. Na het plaatsen werd de stekker in het stopcontact gestoken en kon het koelen beginnen. Maar helaas na een poos wachten en twee kopjes koffie bleek de temperatuur in de koelkast nog niets gedaald te zijn. De derde zei toen dat als je dit soort koelkasten vervoert, ze totaal van slag raken. Er was maar één oplossing en dat was de koelkast een nacht op zijn kop te zetten. Het koelmiddel kwam dan weer tot rust en op de juiste plaats terecht, alles zou dan weer normaal werken. Het ongeloof was bij de olieman (bij zijn moeder trouwens ook) van het gezicht af te lezen. Afgesproken werd dat de olieman de volgende dag zou bellen hoe het resultaat, van de voor hem toch wel bijzondere oplossing, was. Zonder veel geloof in de goede werking hield de olieman de koelkast de gehele avond in de gaten. Maar toen hij echter de volgende morgen de koelkast omdraaide bleek na een paar uur dat de temperatuur tot zijn grote verbazing toch gezakt was naar 8 graden. In de namiddag is de olieman naar de telefooncel gegaan en heeft de derde gebeld. Na de mededeling dat hij prima werkte, reageerde de derde dat je een specialist op koelgebied toch altijd kon vertrouwen.
Drie jaar later maakten ze samen nog een reisje. Enthousiast vertelde de olieman dat zijn moeder nog steeds dol gelukkig was met zo’n goed werkende koelkast.